Rozdział 7 Wielki kłopot.

Jeszcze przez chwilę Anna i Jack nie mogli złapać tchu.  Pomogli wstać Kristofowi i zaczeli strzepywać z niego śnieg. Po chwili byłą powtórka. Znów wszyscy śmiali się z Kristofa.

-Ej co jest?! O co wam chodzi?- mówił i przy okazji wymachiwał rękoma z dezorientacji.

Jack na chwilę się powstrzymał. I poparzył na Kristofa.

-Nie panikuj tylko. Dobra?- spytał z poważnym tonem

-Okej o co chodzi.-

-Jesteś na to gotowy?-

-No co jest mam mokre całe spodnie?-

-Tak ,ale jeszcze coś.-

Kristofa nagle olśniło odkręcił się do tyłu próbując zobaczyć czy to prawda. I niestety była. Miał po prostu gigantyczną dziurę na spodniach. Rozerwały się po szwie pokazując jego majtki w zworki reniferów .

Zaczerwienił się bardziej od nosa klauna i zakrył rękoma tył spodni.

-Ja uważam ,że są słodkie. –powiedział lekko opanowana Anna.

Kristof spłoną jeszcze większym rumieńcem.

-Dzię….k.i…- powiedział bardzo niewyraźnie i jąkając się.

-Tak to bardzo urocze!- przyznał Jack. –Mam pytanko.-

-Jakie?- powiedział to jakby trochę na niego fukną.

-Gdzie je mogę dostać? Dam takie Nordowi pod choinkę…- I znowu wybuchneli oboje śmiechem. Trwało to krócej od innych choć dla Kristofa każda sekunda bardziej go upokarzał.

-Dobra musimy dostać się do miasta. Na targu dostanę igłę i nić. A potem po prostu ci je zszyję.-

-Księżniczki szyją?- spytali chłopaki w tym samym czasie.

-No… Jak jesteś zamknięty w zamku to musisz się czymś zająć. Umiem trochę gotować, szyć i takie tam.-

-No jestem pod wrażeniem- powiedział Jack klaszcząc w dłonie –No co ja mam ponad 300 lat a nie umiem nawet zrobić sobie kanapki.-

-Dobra ,ale jak ja mam wejść na wielki targ z taką dziurą na tyłk… no z tyłu?-

-Pomyśl ,że będziesz pasował. Wielka dziura na wielkim targu. Dziś wielkie otwarcie . Zapraszamy!-  ukłonił się lekko wystawiając wszystkie zęby na światło dzienne.

Anna parsneła ,ale zachowała po chwili powagę.

-Haha- powiedział bez emocji Kristof.

-My tam pójdziemy a ty poczekasz w saniach.-

-Czekaj chcesz z nim iść. On ma białe kłaki. Będzie się bardziej rzucał w oczy niż moja dziura.-

-No to co.-

-No to że ludzie nie są przyzwyczajeni do widywania kogo kto wygląda jak zarznięty trup. Bez obrazy-

-Nie coś ty. Ja właściwie byłem zamarzniętym trupem.-

-No widzisz ludzi to może lekko przerazić. Chyba nie są jeszcze na to gotowi.-

-Niby dlaczego jak ja go zobaczyłam to nie uciekłam z wrzaskiem.-

-Bo ty jesteś zdrowo kopnięta. Przyciągasz różne rzeczy i one przestały cię już dziwić.-

-Jej bo jeszcze będę powodem kłótni małżeńskiej. Dobra zasłonię włosy kapturem. Kristof może mieć racje Anno. Ludzie mogą nie być przygotowani na moją urodę.-

Zaśmiała się- Dobra. Czyli co idziemy?-

-no raczej bo Kristof się jeszcze przeziębi. Przez tą dziurę trochę mu zawiewa chłodek.-

-Ej bo dołączysz do mojego klubu-

-Dobra dzieciaczki spokój.-

-To on zaczął- powiedział Kristof.

-Tak poskarż się mamie.-

-Chłopaki!-

-No dobra.-

Jack rzucił jeszcze kpiący uśmieszek i wzleciał w górę. Anna podeszła do Kristofa i pocałował go w policzek. A on zarumienił się i przyłożył rękę do policzka.

-A t..o za c-o?-

-A jakoś tak. –

-Bardzo mi miło.-

Uśmiechnęła się i przyłożyła rękę do ust.

-Ej jak w ogóle poznałeś Jacka?-

-Zapsuły mi się sanie. I nawet nie byłem w połowie drogi na Wierch. Głupia płoza odpadła. Chyba Pojdę do tego tandeciarza który ją przymocował i…-

Anna chrząknęła.

-A tak. No i wyłonił się z gęstwiny lasu. I tak jakoś tak zaczęliśmy gadać. Podobno jest jednym z strażników marzeń na ziemi.-

-Naprawdę? Tata mi o nich opowiadał kiedy byłam mała. O św. Mikołaju, Zającu wielkanocnym Zębuszce  i piaskowym ludku. Ale nigdy nie słyszałam o Jacku Mrozie.

-No ja też. Podobno jest nowo wybranym przez księżyc. Ale jakoś mi się wydaję ,że jest jeszcze nie dojrzały jak na obrońcę dzieci.

-Tak a ja uważam ,że nie.- odpowiedział stanowczym głosem Jack.

Anna i Kristof odwrócili się i zobaczyli go a gałęzi

jednego z wielkich drzew. Był lekko o niego oparty i przyglądał się im z uśmieszkiem na twarzy.

Annie i Kristofowi zrobiło się trochę głupio ,że podsłuchał jak o nim mówili. A może nawet zobaczył ten pocałunek . Na tę myśl oboje się zarumienili.

-Sorki. Nie wiedzieliśmy ,że tu jesteś.- powiedziała skrępowanym głosem Anna. Nerwowo podrapała się po nosie, zostawiając czerwony ślad.

Kristof zaś rysował czubkiem buta kręgi na ziemi i miał złożone z tyłu ręce. Był odsunięty od Anny o parę centymetrów po tym jak go znienacka pocałowała.

Jack zeskoczył jednym susem z gałęzi i podszedł do nich.

-Nic nie szkodzi. Wszyscy tak o mnie myślą na pierwszy rzut oka. Ale wiedzcie ,że mam ducha zabawy. To jest mój środek energii i mocy. Tak lubię się bawić bo na zawszę zostanę 17 letnim chłopcem ,ale jestem w pełni dojrzały i świadomy. Mam przecież 318 lat. Wykazałem już się jako strażnik chroniąc dzieci i innych obrońców przed Mrokiem.

Mam nadzieję ,że zmienicie trochę stosunek do mnie i nie będziecie mnie oceniać na perwszy rzut oka.-

-Tak. Nie wiedzieliśmy przepraszamy raz jeszcze.-

-Dobra to co idziemy.- od razu się rozpogodził po rozwiązania tej niejasności.

-Tak. Czas zasłonić Kristofowi tę niezwykłą bieliznę. Inni mogą być zazdrośni. –rzucił kpiarskim głosem Jack.

-Tak pewnie ty jesteś okropnie zazdrosny chciałbyś mieć taki gust jak ja.-

-Za pewnością. Niestety jestem taki nie modny.-

Wszyscy zaśmiali się serdecznie i ruszyli w stronę miasta.